Белка прыгала с ветки на ветку и упала прямо на сонного волка. Волк вскочил и хотел её съесть. Белка стала просить:
— Пусти меня.
Волк сказал:
— Хорошо, я пущу тебя, только ты скажи мне, отчего вы, белки, так веселы. Мне всегда скучно, а на вас смотришь, вы там наверху всё играете и прыгаете.
Белка сказала:
— Пусти меня прежде на дерево, а оттуда тебе скажу, а то я боюсь тебя.
Волк пустил, а белка ушла на дерево и оттуда сказала:
— Тебе оттого скучно, что ты зол. Тебе злость сердце жжёт. А мы веселы оттого, что мы добры и никому зла не делаем.
Թռչկոտում էր սկյուռը ճյուղից ճյուղ և հանկարծ ընկավ քնկոտ գայլի վրա։ Գայլը վեր կեցավ և ուզեցավ ուտել նրան։ Սկյուռը սսկեց խնդրել․
-Թող ինձ։
Գայլը ասաց․
-Լավ, ես կթողեմ քեզ, միայն դու ասա ինձ, ինչու եք դուք սկյուռերդ այդքան ուրախ։ Ես միշտ ձանձրանում եմ, իսկ ձեր վրա նայում ես, դուք այնտեղ վերևում միշտ խաղում եք և թռչկոտում։
Սկյուռը ասաց․
-Թող ինչ սկզբից ծառի վրա, իսկ այնտեղից ես քեզ կասեմ, թե չէ ես քեզանից վախում եմ։
Գայլը թողեց, իսկ սկյուռը բարձրացավ ծառը և այնտեղից ասաց․
-Դու ձանձրանում ես, որովհետև չար ես։ Քո չարությունը սիրտդ այրում է։ Իսկ մենք ուրախ ենք, որովհետև բարի ենք և որ ոքին չարություն չեմք անում։
Աղբյուրը/Источник: https://pritchi.ru/id_69449314
Ալյոնա Ղազարյան 