Շարունակել երկխոսությունը
Բոլորը ուշադրությամբ դիտում էին լողացող մարմինը, որն ալիքների վրա տատանվում էր երեք մղոն հեռավորության վրա։
֊ Ի՞նչ կարող է լինել,֊ ասաց նավաստիներից մեկը։
֊ Հնարավոր է երեք տարբերակ,֊ ասաց մյուս նավաստին՝ Ջոնը,֊ կամ շնաձուլ է, կամ անցնոց նացերից ընկած և ջրի մակարդակի վրա լողացող իր է։ Դե կամ էլ ինչպես բոլորս արդեն կռահեցինք՝ մարդ է։
֊ Չեմ կարծում, որ շնաձուկ կարող է լինել, ես լավ ծանոթ եմ այս տարածաշրջանին, այստեղ հազվադեմ են շնաձկեր լինում, առավել ևս այդպիսի խոշոր, ֊ ասաց Նավապետ Դոնը։
֊ Դե ուրեմն մնում է երկու տարբերակ, բայց երկուսի դեպքում էլ մենք պետք է հասնենք դրան,֊ ասաց առաջին նավաստին։
Նավապետը պտտեց ղեկը և նավը ուղևորեց դեպի աւդ առեղծվածային մամինը։ Մոտենալով նրանք ապշած էին։
֊ Ես այդպես էլ մտածում էի, եթե չեմ սխալվում սունդուկի է նման,֊ասաց Ջոնը։
֊Անշուշտ ընկերս, բայց լավ կլինի, որ մեջինը մեզ հուսախաբ չանի,֊ պատասխանեց նավապետ Դոնը։
֊Նավապետ այսքան ժամանակ Ջոնիի, որ մի ասածն է մեզ օգուտ բերել, որ հիմա բերի,֊ծաղրորեն ասաց նավաստին։
֊Այս անգամ հաստատ մի առժեքավոր բան կլինի ես վստահ եմ,֊վշտացավ Ջոնին։
Սունդուկը վերջապես նավ հանելով և բացելով նավապետն ու նավաստին, որոշեցին այլևս չլսել Ջոնին, քանի որ սունդուկը դատարկ էի և նրանք իզուր այդքան ժամանակ կորցրեցի այդ փայտյա անպետք իրի վրա։
Ալյոնա Ղազարյան 